گذر کوتاهی در آموزه های ادیان و مکاتب الهی و بشری گویای آن است که عموم متفکران ،نهایت تاریخ را روشن و زیبا می دانند .
البته ترسیم این افق درهر یک از مکاتب با دیگران متفاوت است و حداقل تفاوت اجمال و تفصیل آنها در بیان کیفیت این افق برین است؛ به این معنا که هرچه از مکاتب قدیمی به سوی ادیان متأخر پیش می رویم، تبیین ها دقیق تر واشاره به امور جزیی بیشتر است و برعکس، هرچه به عقب برویم، با اشارات جزیی و پرابهام روبرو می شویم.
در این میان شاید هیچ آیینی به اندازه اسلام به شرح و توضیح این برهه زیبا و دلنشین نپرداخته است و در بین فرقه های اسلامی نیز گنجینه شیعه غنی ترین است.
آن چه فصل مشترک همه ادیان و مکاتب است تأکید بر ظهور دورانی است که عدالت در جامعه بشری حاکم می شود و بشر، آزادی و سعادت حقیقی را لمس می کند و مدینه فاضله جهانی در آن محقق می شود. مژده های کتب مقدس، آیین های هندی و ایران باستان و ادیان ابراهیمی گواه این سخن است .
ادامه مطلب...
حرم کجاست؟